Ό,τι και να ειπωθεί για τον Marcel Duchamp είναι λίγο, καθώς πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με πρωτοποριακό έργο που καθόρισε όχι μόνο τη μοντέρνα προπολεμική περίοδο αλλά και τη μεταμοντέρνα σύγχρονη τέχνη. Οι περισσότεροι είναι εξοικειωμένοι με τα “readymades” του, έργα που βασίζονταν σε απλά καθημερινά αντικείμενα και εκτίθονταν στο πλαίσιο της ντανταϊστικής δράσης του. Εκτός από αυτά, όμως, υπάρχει ακόμη μία τεράστια δουλειά που εκτείνεται σε πολλούς τομείς της τέχνης και προσφέρει στον θεατή πληθώρα ερεθισμάτων, κυρίως εγκεφαλικών.

Οκτώβριος του 2017 και η Θεσσαλονίκη κινείται στους ρυθμούς δύο σημαντικότατων εκδηλώσεων που έχουν εδραιωθεί στο καλλιτεχνικό προσκήνιο της πόλης. Πρόκειται για την 6η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και τα 52α Δημήτρια, θεσμοί που προβάλλουν την εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή ενώ παράλληλα αποτελούν και πόλο έλξης για δημιουργούς από το εξωτερικό.

Ο Rembradt είναι μία από τις εμβληματικότερες μορφές στην ιστορία της τέχνης. Τα έργα του συνεχίζουν να εκπλήσσουν τους θεατές και να προβληματίζουν τους ειδικούς. Ειδικότερα, οι πολυάριθμες αυτοπροσωπογραφίες του συνιστούν το μεγαλύτερο μυστήριο της δουλειάς του σε βαθμό και επιρροή ανάλογη με της «Τζιοκόντας» του Leonardo Da Vinci.

Ο Δήμος Συκεών φιλοξενεί στο Μουσείο Προσφύγων την έκθεση φοιτητών του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με τίτλο «Από τον Καμύ στον Σαρτρ». Η εικαστική έκθεση παρουσιάζει έργα τελειόφοιτων σπουδαστών της σχολής, που προέκυψαν μέσα από τον δημιουργικό διάλογο με τα έργα «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Sartre και «Ο ξένος» του Camus, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή της σχολής Χ. Σαββόπουλου. Η έκθεση αναδεικνύει τη βαθιά σχέση που συνδέει την τέχνη και τη φιλοσοφία.