Η ζωγράφος Σοφία Λασκαρίδου άφησε πίσω της ένα αξιόλογο εικαστικό έργο με διεθνή αναγνώριση και έμεινε στην ιστορία ως η πρώτη Ελληνίδα που φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών.
Το Arts and Crafts αποτελεί κίνημα στον χώρο του βιομηχανικού σχεδιασμού, των διακοσμητικών τεχνών και της αρχιτεκτονικής που άνθισε στη Μεγάλη Βρετανία στα μέσα του 19ου αιώνα και εξαπλώθηκε σε Ευρώπη και Αμερική ως αντίδραση στο βιομηχανικό κατεστημένο, στη μηχανοποίηση της κοινωνίας και στην αισθητική παρακμή των τεχνών.
Οι χαρακτηριστικές πολύχρωμες αυτοπροσωπογραφίες της, η ιδιάζουσα ερωτική σχέση της με τον ζωγράφο Diego Rivera και η πολυτάραχη ζωή της Frida Kahlo συντέλεσαν στο να αναγνωρίζεται ως μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Η αντισυμβατικότητά της απέναντι στις κοινωνικές νόρμες, οι πολιτικές πεποιθήσεις της και οι αγώνες της για τα δικαιώματα των γυναικών σε ένα συντηρητικό πατριαρχικό περιβάλλον την καθιστούν σύμβολο του φεμινισμού και της επανάστασης.
Το όνομα του Caravaggio ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένο με έναν τολμηρό και επαναστατικό νατουραλισμό. Ξεκινώντας ως ένας καλλιτέχνης προσωπογραφιών και ρωπογραφιών, εξελίχθηκε στον σημαντικότερο εκπρόσωπο της θρησκευτικής τέχνης της εποχής του, που ήταν συνυφασμένη με μια νέα ρωμαιοκαθολική παράδοση που επικράτησε μετά τις μεταρρυθμίσεις της Καθολικής Εκκλησίας έναντι του αναδυόμενου τότε Προτεσταντισμού. Στη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του, έδωσε νέα πνοή στην ιταλική τέχνη και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους θεμελιωτές της τέχνης του Μπαρόκ.
Μέσα στους αιώνες, οι καλλιτέχνες -ο καθένας με τον δικό του τρόπο και ύφος- μας άφησαν κληρονομιά πιστές εικόνες του εαυτού τους. Υπάρχει, ωστόσο, ένας καλλιτέχνης, ο Ιάπωνας Hananuma Masakichi, που δεν συμβιβάστηκε με τη συνηθισμένη ζωγραφική ή γλυπτική απόδοση του εαυτού του αλλά θέλησε να δωρίσει στο ομοίωμά του μέρη του ίδιου του σώματός του.
Ο William Turner θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ρομαντικούς ζωγράφους αφού έδωσε νέα πνοή και ιδέες στη ζωγραφική και ιδιαίτερα στην τοπιογραφία. Ήταν ένας ιδιαίτερα εργατικός καλλιτέχνης· άφησε πίσω του πάνω από 2.000 έργα ζωγραφικής και χιλιάδες άλλα σκίτσα και σχέδια, προσφέροντας μία από τις σημαντικότερες κληρονομιές της βρετανικής τέχνης.
Ο Pablo Picasso είναι αδιαμφισβήτητα ο καλλιτέχνης που σημάδεψε με το έργο του τον 20ο αιώνα όσο κανείς ομότεχνός του, έργο το οποίο εκτείνεται σε σχεδόν επτά δεκαετίες και περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές τεχνικές και επιρροές, αριθμώντας συνολικά περίπου 50.000 κομμάτια (ανεξαρτήτως είδους). Λόγω αυτής της πλούσιας εικαστικής παραγωγής, κατάφερε να βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο των εικαστικών τεχνών, εμπνέοντας πολλές γενιές καλλιτεχνών σε όλες τις φάσεις της καριέρας του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η λεγόμενη «Ροζ Περίοδος», μία πρώιμη εποχή της καριέρας του που ξεκίνησε το 1904 και ολοκληρώθηκε το 1906.
Χωρίς τον Αlbrecht Dürer, πιθανότατα, η Γερμανία δεν θα είχε γνωρίσει την Ιταλική Αναγέννηση και δεν θα είχε διαμορφωθεί η αντίστοιχη γερμανική αναγεννησιακή τέχνη. O Dürer δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός δημιουργός αλλά και ένας ικανός επιχειρηματίας. Κατάφερε να δημιουργήσει τον δικό του κύκλο πελατών τόσο στη χώρα του όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, και υπήρξε ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που διεκδίκησε και πέτυχε την καταχώρηση των πνευματικών του δικαιωμάτων στα έργα του.
Η σχέση του Υπαρξισμού και των Εικαστικών Τεχνών, όπως φάνηκε από τις σύμπνοιες του 19ου αιώνα, είναι έντονη και οργανική, προσφέροντας πολλά παραδείγματα. Πρόκειται για μία σχέση που έγινε πιο ισχυρή με την πάροδο του 20ού αιώνα και την εδραίωση του Μοντέρνου και του Μεταμοντέρνου κινήματος στην τέχνη, και σε ορισμένες περιπτώσεις, οι καλλιτέχνες άντλησαν απευθείας τη θεματολογία τους από αυτό το θεματικό πλαίσιο. Ιδιαίτερα από την εποχή του Μεσοπολέμου ως τη δεκαετία του ‘70, όταν ο Υπαρξισμός ήταν στο απόγειο της δημοφιλίας του, οι εικαστικές τέχνες αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερα γόνιμο πεδίο οπτικοποίησης αυτών των ιδεών.
Το βραχυκύκλωμα της δημιουργικότητας και το παράδειγμα της Melissa McCracken.
Ο Υπαρξισμός είναι μία φιλοσοφική επανάσταση που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα και γιγαντώθηκε τον 20ο, με τον απόηχό του να είναι ακόμη ζωντανός. Πρόκειται για μία γραμμή σκέψης που προβάλλει την ύπαρξη και τη συνείδηση του ανθρώπου, εστιάζοντας στο ότι το κάθε άτομο πρέπει να προσδιορίσει και να χαρίσει νόημα στον εαυτό του και τον κόσμο. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, που κυριάρχησαν στο τοπίο της Ευρώπης του 20ού αιώνα και η φρικαλεότητά τους ξεγύμνωσε το παράλογο της κοινωνίας του ανθρώπου, αποτέλεσαν ταφόπλακα για πολλές κοσμοθεωρίες, αλλά χάρισαν δυναμική πνοή στον Υπαρξισμό αναδεικνύοντάς τον σε μία από τις κυρίαρχες θεωρίες του 20ού αιώνα. Αναπάντεχα, εικαστικοί καλλιτέχνες εξέφρασαν με τη δική τους οπτική τις ιδέες του Υπαρξισμού και από αυτήν τη διαδικασία γεννήθηκαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς του αιώνα που μας πέρασε, ενώ πολλοί συμπορεύτηκαν ακούσια από τα τέλη του 19ου αιώνα και έπειτα.
Η Liliana Porter τοποθετεί προσεκτικά επιλεγμένες μινιατούρες σε μονοχρωματικά πλαίσια, που «ελεύθερα» αφηγούνται παραμύθια και ιστορίες που πραγματεύονται μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα και συναισθηματικές καταστάσεις.
Γεννημένη στις 25 Δεκεμβρίου του 1911, η Louise Bourgeois είναι μία καλλιτέχνις που συνόδευσε την εξέλιξη της τέχνης του 20ού αιώνα, αν και η αναγνώρισή της δεν ήταν ανάλογη της συνεπούς παρουσίας και της επιμονής της στον χώρο της τέχνης. Ως εικαστικός συνδέθηκε με τον Σουρεαλισμό και κυρίως τη Φεμινιστική Τέχνη, τίτλους που δεν επέλεξε η ίδια αλλά της δόθηκαν από κριτικούς και καλλιτέχνες που θαύμαζαν το έργο της.
Η καλειδοσκοπική πραγματικότητα του Gustav Klimt
Ο Edvard Munch είναι ένας από τους πιο ιδιαίτερους ζωγράφους στην ιστορία της μοντέρνας τέχνης και, αναμφίβολα, ένας καλλιτέχνης που επηρέασε όσο λίγοι τη μετεξέλιξη της δυτικής ζωγραφικής και οπτικής κουλτούρας. Το έργο του, πλούσιο και βαθύ, προσφέρει στον θεατή πολλαπλά ερεθίσματα τόσο αισθητικά όσο και νοηματικά, πλάθοντας μία προσωπική θέαση για την τέχνη και τον κόσμο.
Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να κινείται στους ρυθμούς ενός Φθινοπώρου που βρίθει από καλλιτεχνικές εκθέσεις και προσφέρει πολλές ευκαιρίες στο κοινό για να δραστηριοποιηθεί στον χώρο των εικαστικών. Η 2η Art Thessaloniki που εγκαινιάστηκε στις 23 Νοεμβρίου και διαρκεί μέχρι τις 26 Νοεμβρίου έρχεται να πλαισιώσει την εικαστική σκηνή με ένα Art Fair που ενώνει γκαλερί από πολλές χώρες του κόσμου και φιλοξενεί ενδιαφέρουσες μουσειακές εκθέσεις στον χώρο της ΔΕΘ HELEXPO.
Ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής Claude Monet είναι ένας ζωγράφος που συνέβαλε καθοριστικά στην αναθεώρηση της τέχνης που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και στην απελευθέρωσή της από τους κανόνες της ακαδημαϊκής ζωγραφικής. Η καλλιτεχνική παράδοση του παρελθόντος είχε πλέον εκφυλιστεί, καταλήγοντας ένας κούφιος απόηχος των μεγάλων δασκάλων των προηγούμενων αιώνων, ζήτημα που πυροδότησε την εμφάνιση νέων ριζοσπαστικών πρακτικών. Το έργο του Monet και γενικότερα ο Ιμπρεσιονισμός ήταν το απαραίτητο άλμα για τη μετάβαση στον μοντερνισμό και την εκρηκτική αλλαγή που σημάδεψε την τέχνη του 20ού αιώνα.
Ο Auguste Rodin είναι, αναμφίβολα, ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες στην ιστορία της δυτικής τέχνης, αποτελώντας το μεταίχμιο μεταξύ ακαδημαϊκής και μοντέρνας γλυπτικής. Η δράση του ήταν παράλληλη με την έκρηξη του ιμπρεσιονισμού στη Γαλλία και μετέπειτα στην υπόλοιπη Ευρώπη, δίνοντας ως αποτέλεσμα ιδιαίτερη έμφαση στην κίνηση, την έκφραση και το συναίσθημα των γλυπτών του.
Η 6η Biennale της Θεσσαλονίκης που διεξάγεται μέχρι και τις αρχές του 2018 παρουσιάζει έργα τέχνης σε πολλούς σημαντικούς, ιστορικούς χώρους της πόλης, αποτελώντας μία οργάνωση σφιχτά δεμένη με τον καλλιτεχνικό ιστό της Θεσσαλονίκης. Μεταξύ αυτών των χώρων είναι το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στο λιμάνι, η Αγιορείτικη Εστία, το Αλατζά Ιμαρέτ και το ινστιτούτο Goethe της Θεσσαλονίκης, χώροι που διαχρονικά αποδεικνύουν τη κοντινή σχέση που έχουν με το κοινό και τους δημιουργούς.
Ό,τι και να ειπωθεί για τον Marcel Duchamp είναι λίγο, καθώς πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με πρωτοποριακό έργο που καθόρισε όχι μόνο τη μοντέρνα προπολεμική περίοδο αλλά και τη μεταμοντέρνα σύγχρονη τέχνη. Οι περισσότεροι είναι εξοικειωμένοι με τα “readymades” του, έργα που βασίζονταν σε απλά καθημερινά αντικείμενα και εκτίθονταν στο πλαίσιο της ντανταϊστικής δράσης του. Εκτός από αυτά, όμως, υπάρχει ακόμη μία τεράστια δουλειά που εκτείνεται σε πολλούς τομείς της τέχνης και προσφέρει στον θεατή πληθώρα ερεθισμάτων, κυρίως εγκεφαλικών.
Οκτώβριος του 2017 και η Θεσσαλονίκη κινείται στους ρυθμούς δύο σημαντικότατων εκδηλώσεων που έχουν εδραιωθεί στο καλλιτεχνικό προσκήνιο της πόλης. Πρόκειται για την 6η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και τα 52α Δημήτρια, θεσμοί που προβάλλουν την εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή ενώ παράλληλα αποτελούν και πόλο έλξης για δημιουργούς από το εξωτερικό.
Ο Rembradt είναι μία από τις εμβληματικότερες μορφές στην ιστορία της τέχνης. Τα έργα του συνεχίζουν να εκπλήσσουν τους θεατές και να προβληματίζουν τους ειδικούς. Ειδικότερα, οι πολυάριθμες αυτοπροσωπογραφίες του συνιστούν το μεγαλύτερο μυστήριο της δουλειάς του σε βαθμό και επιρροή ανάλογη με της «Τζιοκόντας» του Leonardo Da Vinci.
Ο Δήμος Συκεών φιλοξενεί στο Μουσείο Προσφύγων την έκθεση φοιτητών του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με τίτλο «Από τον Καμύ στον Σαρτρ». Η εικαστική έκθεση παρουσιάζει έργα τελειόφοιτων σπουδαστών της σχολής, που προέκυψαν μέσα από τον δημιουργικό διάλογο με τα έργα «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Sartre και «Ο ξένος» του Camus, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή της σχολής Χ. Σαββόπουλου. Η έκθεση αναδεικνύει τη βαθιά σχέση που συνδέει την τέχνη και τη φιλοσοφία.
Ο Caspar David Friedrich είναι ο ζωγράφος που χαρακτήρισε όσο λίγοι τον γερμανικό κλάδο του Ρομαντισμού, το κίνημα που κυριάρχησε από τα τέλη του 18ου μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα στις γερμανόφωνες χώρες. Το κίνημα που γέννησε μουσικούς όπως τον Wagner, τον Schubert, τον Liszt και τον Brahms αλλά και φιλοσόφους/λογοτέχνες όπως τον Goethe, τον Hegel και τον Heine, δημιουργώντας τις βάσεις για την πολιτιστική αναγέννηση και ενοποίηση της Γερμανίας, μακριά από τον διασπασμένο φεουδαρχισμό των προηγούμενων αιώνων στην ιστορία της. Εντούτοις, πέρα από τη γοητεία που άσκησε αρχικά, ο Ρομαντισμός δέχτηκε στη συνέχεια κριτική για τον εθνικισμό από τον οποίο διαπνέεται και καλλιεργεί. Με παρόμοιο τρόπο θα αντιμετωπιστεί και η πορεία του Caspar David Friedrich στον κόσμο της τέχνης.
Το ″The Nightmare″ είναι το γνωστότερο έργο του Henry Fuseli (το κανονικό του όνομα ήταν Johann Heinrich Füssli). Κυκλοφόρησε ευρέως ως χαρακτικό αντίγραφο. Εικονίζει μια γυναίκα που κοιμάται, ενώ ταυτόχρονα συμβολίζει την έννοια του εφιαλτικού ύπνου. Στο στήθος της κάθεται ένας δαίμονας, ενώ το κεφάλι ενός αλόγου προβάλλει μέσα από τις κουρτίνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρομαντικού κινήματος, ο πίνακας επηρέασε πολλούς λογοτέχνες όπως την Mary Shelley και τον Edgar Allan Poe.
Ο Μάριος Πράσινος είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, με πορεία και έργο στην avant-garde σκηνή της Γαλλίας που είναι αξιοζήλευτα και παρουσιάζουν έντονο εικαστικό ενδιαφέρον. Είναι ένας καλλιτέχνης που ποτέ δεν έγινε ευρύτερα γνωστός στους κύκλους της Ελλάδας, όπως οι εγχώριοι δημιουργοί ή άλλοι Έλληνες καλλιτέχνες του εξωτερικού που έγιναν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερούσε σε ικανότητες και εικαστική σκέψη.
Τι ήχο βγάζει η πιρουέτα ενός κύκλου;
Ο David Hockney είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς εικαστικούς του 20ού αιώνα και από τους διασημότερους εν ζωή ζωγράφους, ηγετική φυσιογνωμία της Pop Art από τη δεκαετία του ’60 μέχρι και σήμερα. Παρότι οι περισσότεροι γνωρίζουν κυρίως το ζωγραφικό έργο του, είναι επίσης ικανότατος χαράκτης, φωτογράφος, σκηνογράφος αλλά και σχεδιαστής, ιδιότητα στην οποία επικεντρώνεται το παρόν αφιέρωμα.
Ο Marc Chagall αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της εικαστικής κουλτούρας του περασμένου αιώνα, με καλλιτεχνική παραγωγή πολλών δεκαετιών, που δεν μαρτυρά μόνο ποσότητα αλλά και μεγάλο εννοιολογικό και τεχνικό βάθος. Είναι ένας από τους πατέρες του μοντερνισμού, ένας από τους καλλιτέχνες που συνέβαλαν στη μετάβαση από τον ακαδημαϊσμό του 19ου αιώνα στην καλλιτεχνική ελευθερία του 20ού.
Ο Hans Bellmer δημιούργησε ένα συναισθηματικό, διανοητικό και ερωτικό έργο, το οποίο συνεχίζει να εμπνέει τον κόσμο της τέχνης μέχρι και σήμερα. Ανήκει σε εκείνους τους καλλιτέχνες που χρησιμοποίησαν τα πάθη της ψυχής και του σώματος για να καταγγείλουν τα σύγχρονά τους πολιτικά καθεστώτα.
Η Cornelia Parker είναι μία καλλιτέχνιδα που –από τη δεκαετία του ‘90 και μετά– αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα στον τομέα της γλυπτικής και της εγκατάστασης. Το έργο της συχνά στοχεύει στην αναδιατύπωση της ύλης μέσα στον χώρο, δημιουργώντας εικόνες πρωτόγνωρες και συχνά ιδιαίτερα εντυπωσιακές.
Δεν σε γελάνε τα μάτια σου!
Ο Βλάσης Κανιάρης είναι ένας εικαστικός με ξεχωριστή θέση στην τέχνη της Ελλάδας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από το έργο του, εξερεύνησε την κοινωνικοπολιτική ιστορία από τη δεκαετία του ’50 και έπειτα, προσφέροντας την προσωπική του ανάγνωση πάνω στα γεγονότα και τις καταστάσεις που διαμόρφωσαν την κοινωνία που έχουμε γνωρίσει. Αυτό σημαίνει ότι το έργο του επικεντρώνεται σε μία συγκεκριμένη προσέγγιση, που ακολούθησαν οι καλλιτέχνες τον 20ό αιώνα: στην πολιτική τέχνη.
Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τους ζωγράφους μέσα από το εικαστικό τους έργο, όπως παρουσιάζεται σε μουσεία, πολιτισμικούς χώρους, βιβλία, περιοδικά και ντοκιμαντέρ. Αυτό που αποτελεί μοναδικό προνόμιο της σύγχρονης εποχής είναι ότι μέσω της ελεύθερης διακίνησης πολιτιστικού υλικού στο διαδίκτυο, μπορεί κάποιος να θαυμάσει και να μελετήσει σημαντικούς ζωγράφους του 20ού αιώνα εν ώρα εργασίας, εικόνες που αποκτούν τρομερό ενδιαφέρον για τον κάθε φιλότεχνο άνθρωπο.
Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τους ζωγράφους μέσα από το εικαστικό τους έργο, όπως παρουσιάζεται σε μουσεία, πολιτισμικούς χώρους, βιβλία, περιοδικά και ντοκιμαντέρ. Αυτό που αποτελεί μοναδικό προνόμιο της σύγχρονης εποχής είναι ότι μέσω της ελεύθερης διακίνησης πολιτιστικού υλικού στο διαδίκτυο, μπορεί κάποιος να θαυμάσει και να μελετήσει σημαντικούς ζωγράφους του 20ού αιώνα εν ώρα εργασίας, εικόνες που αποκτούν τρομερό ενδιαφέρον για τον κάθε φιλότεχνο άνθρωπο.
Ο Vincent van Gogh είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς ζωγράφους όλων των εποχών, ένας ζωγράφος που, παρά τη δύσκολη και σύντομη ζωή του, δημιούργησε εκατοντάδες έργα τέχνης που κοσμούν τα πιο σημαντικά μουσεία του κόσμου.
Ο Νeil Ηarbisson ακούει χρώματα και ζωγραφίζει ήχους. Και έχει κεραία.
Το τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. αποτελεί από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 μέχρι και σήμερα έναν πυρήνα γνώσης και πειραματισμού στον χώρο των τεχνών της Θεσσαλονίκης. Η καθιερωμένη πλέον έκθεση Αποφοίτων που γίνεται κάθε 2-3 χρόνια είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές διοργανώσεις που αποσκοπούν στην προβολή του πλούσιου έργου που παράγεται στη σχολή της Θεσσαλονίκης.
Ο Frank Auerbach είναι ένας ζωγράφος με έντονη δράση στη βρετανική καλλιτεχνική σκηνή από τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 μέχρι και τις μέρες μας. Τον χαρακτηρίζει τόσο η πλούσια παραγωγή του όσο και η σεμνή του προσωπικότητα, καθώς –σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του– δεν επιδίωξε τη δημοσιότητα ούτε έγινε γνωστός για την εκκεντρική συμπεριφορά του.
Tο έργο του Mark Quinn πραγματεύεται την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στο άτομο και το σώμα του, σε μία εποχή όπου οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις είναι ραγδαίες. Τα σώματα που δημιουργεί είναι συνήθως κατακερματισμένα ή/και εξαρτημένα από τα επιτεύγματα του πολιτισμού. Χρησιμοποιώντας σωματικά υγρά, φαρμακευτικά σκευάσματα, χημικά προϊόντα κ.ά., ο καλλιτέχνης κατασκευάζει πορτραίτα που αγγίζουν τα όρια του πραγματικού, αποφεύγοντας την ωραιοποίηση και κάθε είδους εξιδανίκευση.
Ο Willem De Kooning έχει καθορίσει όσο λίγοι άλλοι ζωγράφοι τον ρου της μοντέρνας αμερικανικής τέχνης. Υπήρξε η κεντρική φιγούρα του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, ενώ παράλληλα είχε πολλά στοιχεία στο εικαστικό του λεξιλόγιο που τον διαφοροποιούσαν από τους περισσότερους σύγχρονους ομοϊδεάτες του κινήματος.
Ο Αρμένιος ζωγράφος Arshile Gorky είναι μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Μοντέρνας Τέχνης του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Τα έργα του ξεχωρίζουν μέχρι τις μέρες μας αφού πρόκειται για το πρόσωπο που έριξε τον σπόρο της καλλιτεχνικής παραγωγής των Η.Π.Α. από τη δεκαετία του ‘50 και ύστερα.
Ο Raffaello Sanzio Da Urbino (28 Μαρτίου (ή 6 Απριλίου) 1483 – 6 Απριλίου 1520), γνωστός ευρύτερα ως Raphael (Ραφαήλ), είναι ένας από τους ζωγράφους που σημάδεψαν την Ιταλική Αναγέννηση και παρά τη σχετικά σύντομη σταδιοδρομία του, άφησε πίσω του πολλά έργα που ξεδιπλώνουν το μοναδικό εικαστικό του ταλέντο. Όσο σημαντικός είναι ο Michelangelo και ο Leonardo Da Vinci στον κόσμο της Τέχνης, εξίσου σπουδαίος είναι και ο Raphael, ο οποίος αφιερώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στη ζωγραφική και δημιούργησε έργα που προκαλούν τον θαυμασμό μας μέχρι σήμερα.
Ο Γερμανός εικαστικός Max Ernst είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους του 20ού αιώνα, ένας καλλιτέχνης που άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην πορεία της σύγχρονης τέχνης. Η πορεία του ήταν σημαντική τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, όπου μετανάστευσε το 1941, κυνηγημένος από την Γκεστάπο.
Ο Γιάννης Κουνέλλης είναι ίσως ο πιο αναγνωρισμένος διεθνώς Έλληνας εικαστικός του 20ού αιώνα. Η μακρόχρονη πορεία του στις εικαστικές τέχνες του χάρισε πολλές επιτυχίες, κυρίως στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου αναδείχθηκε σε κεντρική φυσιογνωμία της μεταμοντέρνας τέχνης.
Το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Α.Π.Θ. φιλοξενεί μία από τις πληρέστερες και πιο ενδιαφέρουσες συλλογές Ελλήνων καλλιτεχνών, αυτή του Σταύρου Τσιγκόγλου. Η έκθεση παρουσιάζει πάνω από 200 έργα και διαγράφει την λαμπρή πορεία της ελληνικής τέχνης από τον 19ο αιώνα έως και σήμερα.
Όσα και αν ειπωθούν για τον Michelangelo Buanarotti δεν είναι αρκετά για να παρουσιάσουν πλήρως το βάθος ενός καλλιτέχνη που πριν από πέντε αιώνες ήταν ίσως η κυρίαρχη μορφή της Ιταλικής Αναγέννησης. Γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας, ακόμη και ποιητής, δημιούργησε μνημειώδη έργα που θεωρούνται από τις σημαντικότερες στιγμές της δυτικής τέχνης, αφήνοντας πίσω του μια τιτάνια κληρονομιά.
To Her/She Senses: Imag(in)ed Malady Project δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα συνηθισμένο καλλιτεχνικό project. Πρώτον, πραγματοποιήθηκε από δύο πολύ καλές φίλες–καλλιτέχνιδες και, δεύτερον, διατάραξε τα όρια μεταξύ της ενσυναίσθησης και της ταύτισης, της τέχνης και της ζωής, του Εγώ και του άλλου. Θέτοντας στο επίκεντρο την ασθένεια, το project αποκάλυψε τη συχνά επικίνδυνη συναισθηματική επικοινωνία των καλλιτεχνών κατά τη διεξαγωγή του έργου και την ψυχική ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ δύο ατόμων που βιώνουν την ίδια κατάσταση, ωστόσο με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Ο Νικόλαος Γύζης αποτελεί για την Ελλάδα και την ιστορία της κάτι παραπάνω από έναν σπουδαίο ζωγράφο, σχεδιαστή και χαράκτη. Είναι μία προσωπικότητα που συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής ταυτότητας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και ένας από τους πνευματικούς ηγέτες της διεθνούς φήμης «Σχολής του Μονάχου».
Λίγοι καλλιτέχνες του 20ού αιώνα έχουν την αίγλη και την αναγνώριση του Kazimir Malevich. Οραματιστής της τέχνης, αποτελεί κεντρική φιγούρα της Ρωσικής Πρωτοπορίας και εμβληματική φυσιογνωμία στο θέμα της αφαίρεσης, εισάγοντας ζητήματα και έννοιες πρωτόγνωρες για την τότε εποχή.
