Η εργασία που μου ανατέθηκε είχε ως θέμα την φωτογράφηση της αρχιτεκτονικής στη εγκαταλειμμένη πλαζ της Αρεστούς. Έργο του Έλληνα αρχιτέκτονα, Άρη Κωνσταντινίδη.
Art Outside the Core
Μπορεί ο πυρήνας μας ως ArtCore να είναι ήδη αρκετά διευρυμένος, αλλά επειδή είμαστε παιδιά με πολλά ενδιαφέροντα και επειδή η τέχνη δεν περιορίζεται σε κατηγορίες, σε αυτήν εδώ τη στήλη θα βρείτε όλα εκείνα που μας απασχολούν κατά καιρούς αλλά δε χωράνε σε καμιά από τις υπάρχουσες στήλες μας. Στη στήλη αυτή λοιπόν δεν υπάρχουν όρια, υπάρχει μόνο ποικιλία!
…στέλνω μια ηλεκτρονική κάρτα με μπαλόνια και μια φωτογραφία τούρτας με το όνομα του Η. επάνω. Εκείνος βέβαια νόμιζε ότι την έκανα εγώ στο photoshop αλλά του είπα την αλήθεια σε μια κρίση ειλικρίνειας (καλά, το είπα γιατί είμαι πιο περήφανος για τις ερευνητικές μου ικανότητες που απέδωσαν την εν λόγω τούρτα). Την επομένη, την ημέρα των γενεθλίων του, ο Η. με προσκάλεσε σε… υψηλό δείπνο!
Vhils, ή αλλιώς Alexandre Farto. Τα έργα του θα έλεγες πως γεννιούνται από τους τοίχους, κομμάτι της ηλικίας τους, της υφής τους, της ιστορίας τους. Αν η ταυτότητα ενός τοίχου ήταν μια κάρτα στοιχείων όπως οι ανθρώπινες, τότε σίγουρα ο Vhils θα ζωγράφιζε τη φωτογραφία τους. Σανγκάη, Λονδίνο, Μόσχα, Λισαβόνα, Ιαπωνία, Βερολίνο, Μαϊάμι, και η λίστα διαρκώς εμπλουτίζεται με τόπους που ο Alexandre επισκέφτηκε, χαρίζοντας τους μια φωνή που ξεπηδάει, μέσα από δυνάμεις παρακμής και βανδαλισμού, πιο δυναμική από ποτέ.
Είχα καιρό να ανανεώσω τη στήλη μου. Σας ζητάω συγνώμη γι’αυτό, και η αρχισυντάκτρια από πίσω μου φωνάζει που καθυστερώ το άρθρο. Έχει δίκιο, το ξέρω και την αγαπώ. Όμως είχα λόγο, λόγο σοβαρό. Πρόσφατα συνέβη κάτι σημαντικό στη ζωή μου, κάτι που ίσως πάντοτε να το ευχόμουν και να το ήθελα αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν τόλμησα να κυνηγήσω.
Τελικά να πιστεύω στην κινέζικη αστρολογία η απλά να ακολουθώ τη μόδα? Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Την έλευση του Νέου Έτους γιόρτασε στις 10 Φεβρουαρίου η Κίνα. Το έτος αυτό είναι αφιερωμένο στο φίδι.
Ήξερα πως κάτι επρόκειτο να συμβεί. Το ένιωθα. Και αυτό με έκανε να φοβάμαι ακόμη περισσότερο. Ήξερα αρκετά καλά, πως εμείς του είδους μας έχουμε πολύ σωστά προαισθήματα και πως ποτέ μα ποτέ δε κάνουμε λάθος.
1927, Παρίσι! Η Elsa Schiaparelli, ήδη 37 χρονών, σοκάρει με τις ντανταϊστικές και σουρεαλιστικές επιρροές τον κόσμο της μόδας. Η μεγαλύτερη αντίπαλος της Coco Chanel, που κερδίζει τον τίτλο της αληθινής ιδιοφυΐας, συνεργάζεται με τον Dali, τον Cocteau και άλλους καλλιτέχνες της εποχής, και αλλάζει την πορεία της μόδας, προσθέτοντας καινούρια υλικά, έντονα χρώματα, και νέες, επαναστατικές ιδέες στα ρούχα των γυναικών!!
Περπατάς στους δρόμους του Μονάχου, του Παρισιού, γιατί όχι της Χιλής. Δρόμοι διαφορετικών πόλεων που ενώνονται μέσω του φολκλόρ σύμπαντος του Inti. O Χιλιανός καλλιτέχνης δημιουργεί ένα αλλόκοσμο σύνολο χαρακτήρων και θεμάτων που μοιάζουν σαν να ξεπηδούν από τις γηγενείς ιστορίες των Μαπούτσε ή των Ίνκας για τους σαμάνους και τις τελετουργίες τους. Ας πάρουμε μια γεύση της street art φαντασίας του.
Τη μοναδική μέρα εδώ και μήνες που δεν κοίταξα τον παγκόσμιο τύπο αμέσως μόλις ξύπνησα, έμεινα ανενημέρωτος για τα τεκταινόμενα στη γειτονιά μου.Μου τα πρόλαβε ο καλός μου φίλος, Η., που με πήρε τηλέφωνο: Δεν άκουσες τα νέα; (Γκρρρ, σήμερα όχι, δεν πρόλαβα, ποντικομαμή!) Γιατί, τι έγινε πάλι: έπεσε το χρηματιστήριο; Όχι, ένα ελικόπτερο. Τιιιι; Όπως τ'ακούς, σήμερα το πρωί ένα ελικόπτερο χτύπησε πάνω σε έναν γερανό στην κορυφή ενός ψηλού κτηρίου και έπεσε, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ!
Στα παιδιά -και σε όσους αρέσει να μένουν για πάντα παιδιά- αρέσει να διαβάζουν ιστορίες για ήρωες με κρυμμένη ταυτότητα, που αφιερώνουν τη ζωή τους στο να εξομαλύνουν τα λάθη του μάταιου τούτου κόσμου.