“Δεν θα μπορείς να κάτσεις σπίτι αδερφέ, δεν θα μπορείς να συνδεθείς, να ανάψεις, να παραιτηθείς. Δεν θα μπορείς να χάσεις τον εαυτό σου στην πρέζα και να ξεχαστείς, να κάνεις ένα διάλειμμα για μπύρα ανάμεσα στις διαφημίσεις. Γιατί η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί τηλεοπτικά, η επανάσταση δεν θα είναι θέαμα σε επανάληψη, η επανάσταση θα γίνει ζωντανά”. Στίχοι γεμάτοι νόημα και ουσία. Γιατί πολύ απλά ο Gilbert Scott-Heron (1949-2011) υπήρξε καλλιτέχνης που δεν άφηνε τίποτα να “πέσει κάτω” και να χαραμιστεί.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Οι αναμνήσεις και ο καπνός ενός τσιγάρου σε συνδυασμό με τον ήχο ενός βινυλίου των The Afghan Whigs ήταν η αφορμή για το παρακάτω άρθρο…
YOUROPIA FEST @ GAIALIVE, ΣΑΒΒΑΤΟ 9 Μαρτίου, Los Muheros, Skary Face, Entrance Free, Doors open : 21.00
Καμίλ Κλοντέλ, μια σπουδαία γλύπτρια, μια αντισυμβατική και γενναία γυναίκα. Η κλίση της στη γλυπτική, η σχέση της με τον Ροντέν, το έργο της, η ευαίσθητη ψυχική της υγεία, ο εγκλεισμός σε ψυχιατρικό άσυλο και ο θάνατός της αποτελούν σταθμούς στη ζωή ενός ανθρώπου που η κοινωνία δε δέχτηκε ποτέ να ενσωματώσει.
Πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως τη «φωτογράφο των φρικιών». Το ίδιο έλεγε και η ίδια για τον εαυτό της. Και αυτό, γιατί για την Diane Arbus το νορμάλ και το ομαλό φάνταζε άσχημο και σουρεαλιστικό. ‘Ισως γιατί για την ίδια η αλήθεια και η ομορφιά του κόσμου κρυβόταν πίσω από κάθε τι που απέκλινε από τις "φυσιολογικές” νόρμες, κάθε τι περίεργο, ασυνήθιστο και περιθωριακό, το οποίο μπορεί να σόκαρε το ανθρώπινο μάτι και να “ξεβόλευε” την καθεστηκυία τάξη.
Ο σκύλος του στρατοπέδου, το τσιγάρο στο διάλλειμα από τις ασκήσεις, η παρέα, τα ερημικά τοπία και τα σιδερένια κτίρια που θυμίζουν φυλακές, οι σκοπιές και οι λασπωμένοι δρόμοι. Ένα διαφορετικό φωτογραφικό project από τον Γιώργο Καμηλάκη.
Αρκεί ο καλλιτέχνης να ακούσει μία μουσική σύνθεση, μία μόνο φορά και να έχει ένα πιάνο μπροστά του. Τότε, όποιος βρεθεί στον ίδιο χώρο μαζί του, θα είναι τυχερός, βιώνοντας μία μοναδική μουσική εμπειρία. Αναφέρομαι στον μουσικό Paravicini ο οποίος ξεδιπλώνει το ταλέντο του κυρίως σε Λονδρέζικες αίθουσες… Να ένας ακόμη λόγος για μία επίσκεψη στο Λονδίνο.
Thomas Edward Yorke (aka Thom Yorke): Καλλιτέχνης, μουσικός και φιλάνθρωπος. Στιχουργός, κιθαρίστας, πιανίστας, μπασίστας και drummer (Ο άνθρωπος είναι άνετα ένα συγκρότημα από μόνος του). Frontman των Radiohead και των Atoms for Peace. 66ος στην λίστα "100 Greatest Singers of All Time" (Rolling Stone, 2008). 73ος στην κατηγορία "100 Greatest Artists of All Time" (Rolling Stone, 2005). Οι λόγοι που αποφάσισα να γράψω για τον κύριο Yorke, όλοι οι παραπάνω.
«Στις ταινίες μου η εκδίκηση δεν οδηγεί στην κάθαρση, αλλά στον πόνο και τις ενοχές. Γι' αυτό, η βία που γεννάει το κίνητρο της εκδίκησης δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα συμβολικό μέσον».- Park Chan-wook