«Γιατί όχι; Θα ‘χει πλάκα… Λίγη περιπέτεια ίσως να τους ξυπνούσε.»
Χαρά Πρωτόπαπα
«Και ίσως το πιο τρομακτικό απ’ όλα τα ερωτήματα να είναι το πόση φρίκη μπορεί ν’ αντέξει ο ανθρώπινος νους, διατηρώντας παράλληλα μία άγρυπνη, παντεπόπτρια, ανηλεή εχεφροσύνη».
«Παρ’ όλα αυτά, ο άνδρας είχε προσπαθήσει. Είχε κυνηγήσει τη σκιά μέχρι που δεν άντεχε πια.»
«Ο θάνατος μου φαινόταν σαν λόμπι ξενοδοχείου. Μια πολιτισμένη, καλοφωτισμένη αίθουσα στην οποία μπορούσες να μπεις ή να φύγεις με ευκολία.»
«Η ελπίδα», είπε. «Καταραμένο πράγμα, δε σ’ αφήνει ποτέ σε ησυχία».
«Το κουδούνι του σχολείου αντηχεί πάλι. Δεν ξέρω αν αναγγέλλει μία αρχή ή ένα τέλος».
«Πραγματικά, η ζωή έχει έναν τρόπο να λύνει τα προβλήματα από μόνη της».
«Αν πάντα περιμένεις το χειρότερο να συμβεί, μπορείς να εκπλαγείς μόνο ευχάριστα».